Wennen, Wilde & Winnen!

Beste mensen!

Het eerste bericht vanuit Afrika wordt bij deze een feit. Geen lange verhalen zoals vanuit Ozzy, want internet is traag en we hebben maar een uurtje internet. Ik zit nu in een ge-aircode cafe met internet in de hoofdstad van Dar es Salaam.

Ik ben vorige week vrijdag vroeg in de ochtend aangekomen. Aldaar meteen een taxi genomen aangeboden gekregen naar de binnenstad van de 1e persoon die me mzungu noemt (blanke in't Swahili). In het centrum aangekomen blijkt Dar es Salaam totaal niet op een Europese hoofdstad: heet, ranzigheid, smog, chaos int verkeer, kraampjes met in onze ogen 'troep' en alleen maar zwarten. Niet zo gek, maar als 1m93 mzungu ben ik ondertussen al een aardig bezienswaardigheid. 6 uur moest ik wachten in een hostel ergens voor de taxi naar het dorpje (Chamazi) waar we 3 weken zouden verblijven. Niet echt een pretje, maar meteen wel kennis gemaakt met een van de andere vrijwilligers. Eenmaal in het dorpje aangekomen, ontmoette ik de groep met 3 Jappen, 1 Zweedse en 1 Rus. Vervolgens naar de slaapplaats: een huisje met 4 kamers zonder elektriciteit, zonder stromend water, veelal zonder licht, geen bedden (maar een matrasje) en apen als huisdieren! COMPLEET verschil met wat ik gewend ben en due echt ff wennen. Op zaterdag hadden we introductiedag waar we kennis met elkaar, het project en Tanzania maakten. Op zondag was het relaxdag, waar ik de andere kant van Tanzania zag: South Beach. Jep, precies zoals op de ansichtkaart staat: wit zand, helderblauwe zee, rieten huisje en een Serengeti-pilsje: Cheers raviki (vriend).

Toch is dit niet waar ik voor ben gekomen. Dus op maandag al lopend naar de orphanage (weeshuis) vlak buiten Chamazi om de kinderen te ontmoeten. Fantastisch! Ongelooflijk hoe vrolijk die kids nog zijn, terwijl ze echt niks hebben. Ook dit is dus Afrika.. Na een rondleiding van leider Amasone gingen we terug naar onze campus met een dalla-dalla (klein verpauperd busje waar liever 16 mensen in worden gepropt dan 12... Onderweg zie je wederom het Afrika zoals velen denken dat het is: kleine houten kraampjes met eten, mensen in vodden, chaos in het verkeer en kleine verpauperde huisjes. Maar ondanks dit, begroeten ze je bijna allemaal net zo vrolijk (Mambo, Mambo, Vipi? Poa... Heej heej, Hoe gaat het? Prima!).

De dagen erna hebben we daadwerkelijk met de kids gesport en gespeeld, zowel in en om het weeshuis (ochtend) als vlakbij onze campus in het dorpje Chamazi, waar kinderen met hun ouders wonen. Op dinsdagmiddag waren er 20 kinderen waar we mee gingen voetballen. De schok was dan ook erg groot toen er woensdag ineens 75 kinderen op ons zaten te wachten... Rus Nikon en ik hebben snel een Champions League achtig toernooi in elkaar hebben gezet. Dat verliep super, wat me erg goed deed (en Sportservice uiteraard ook goed zal doen ;))

Anders nog iets:
- We moeten om de beurt helpen met koken en afwas doen.
- We eten alleen maar ugali (rijst/mais-goedje), bonen en vis of vlees. Erg lekker maar het patatje flip op 13 maart zit al in mn hoofd.
- Ben 8x gestoken door 'n mug. Gewoon degelijk, maar nog wel kans op malaria (no worries, is hier net als het hebben van koorts)
- Morgen weer naar South Beach om te relaxen.
- Iedere dag 6.30uur op.
- Wassen op de hand is niet leuk.
- Kakkerlakken over je klamboe ook niet.
- Tanzanianen zijn erg gastvrij.
- M'n Swahili wordt steeds beter.
- Plotselinge regenval van vanacht nog nooit zo meegemaakt.
- Misvormde mensen op straat in Dar is geen bijzonderheid.
- Komend weekend (waarschijnlijk) op safari in het Mikumi National Park!
- Reismaatje (tot 13-dec) gevonden.
- Nog geen Nederlander tegengekomen.
- Nico's hesjes komen heel best van pas.
- Probeer nu foto's te plaatsen, als het niet lukt is inet afgesloten..

Beste lezers,
Tot over paar weken!

Tutaonana baadaye.
Thijs