Desert Patrol (deel 2)

*** Vervolg Desert Patrol deel 1

Zoals beloofd beste familie, vrienden, aangetrouwden en (vage) kennissen: weer een nieuw verhaal op de weblog. Het betreft hier deel 2 van de tour Desert Patrol, die we van 1 tot en met 7 februari hebben gedaan met tour operator Groovy Grape. Dag 1, 2 en 3 zijn alweer voorbij en starten het doldrieste avontuur weer op maandag 4 februari... Have fun... en niet alleen de foto's kijken he!

Maandag 4 februari. Na een belachelijk slechte nachtrust (door de duuur, dierlijk gespuis en met Kevin en Cory op 2 swags = te klein) om 4.00AM opgestaan! Belachelijk vroeg natuurlijk, maar we hadden een belangrijke reisdag voor de boeg. De weg naar Coober Pedy moest worden ingezet om snel in te lopen op het toch al erg strakke schema...
Zonder ontbijt en in het pikkedonker alle spullen ingepakt om rond 5AM te vertrekken. De eerste uurtjes nog wat slaap gepakt. In het donker nog wilde kamelen en paarden over de weg zien hobbelen, nog net een overstekende kangoeroe ontweken en achter een paar lizzards aan gegaan. Om ongeveer 11AM bij een groot zoutmeer aangekomen. Stel dat voor als het landschap van Antarctica (nooit geweest?) maar dan met zout in plaats van sneeuw. In de wijde verte alleen maar wit te zien. Heel gaaf... Daarna een lekkere stevige lunch (in Woomera) met hot dogs bij een van de roadhouses langs de weg. Deze zijn met name bedoeld om truckers van road trains (zie foto) te bevoorraden wat betreft benzine en voedsel. Wat een grote krengen zijn dat zeg! Mike (die Alphenaar) mocht er nog eentje starten, altijd leuk!
Rond de klok van 3 in de middag kwamen we aan in Coober Pedy. In de bus vertelde tourguide Clansy (kennen we hem nog?) dat Coober Pedy een van de heetste plaatsen in OZ was. Met de airco op stand 10 geloofde ik daar niks van, maar eenmaal het hoofd buiten 't busje, kwam er toch een hete walm op me af! Het bleek te gaan om een "redelijk warme dag" met 48 graden! Het record wat ooit is gemeten: 62 graden. Voor te stellen? half uurtje in de oven (standje 2/3 ofzo) is genoeg... Een Ozzy-lady gaf ons in het busje een rondleiding door het mijnstadje. Meteen werd al duidelijk dat het stadje gebouwd is om de edelsteen opaal. Alles en iedereen is en leeft op opaal. Zo bleek ook tijdens het bezoek aan het opaalmuseum, wat Kevin en ik zowaar interessant vonden (niet zulke musea-freaks). Allereerst een 15min. video en een ware spoedcursus opaal slijpen. Daarna een kijkje in een kerkje en oude mijn, waar nu alleen nog maar rondleidingen worden gegeven. Moeilijk begaanbaar met 1m94 door soms wel 1m kleine doorgangen, maar het was het waard!
Het was tijd om de tassen uit te pakken en onze slaapplaatsen op te gaan zoeken. Het bleek te gaan om een oude mijn, waar we in "kamertjes" van 4 konden slapen met z'n allen. Dat was echt heel erg gaaf: temperatuur lekker koel! Iedereen was helemaal in z'n hum wat de sfeer erg goed deed. Ff snel gedoucht en omgekleden om een pizza'tje te eten en een avondje vertier op te zoeken. Onderweg nog tijdens het pinnen een "gezellig" onderonsje gezien tussen politie en een stel dronken aboriginals. Het, naar aanzien getrouwde, aborigina-stel had ruzie en sloegen elkaar de hersens in en precies op dat moment kwam oom agent eens langs. Na een hoop geschreeuw (agent: Go to your land goddamned!, aboriginal: oegoeboegigi agagabiyuaga etc.) was de rust weer terug. Stiekem toch wel grappig om te zien. De avond verliep verder gezellig: nog in een klein discotheekje/barretje 10 nummers voor 6 dollar aangevraagd, beetje gedanst, de POLONAISE ingezet, potje pool met Engelsman Steve en los gegaan op het favoriete nummer van Clansy: On The Road Again! Rond half 1 weer naar huis, lekker gaan pitten!
Leuk detail Coober Pedy: er wonen 25 nationaliteiten en water is zo schaars dat men voor 1 keer plassen 80 cent moet betalen.

Dinsdag 5 februari - 6AM op om om 7.15AM te vertrekken richting hartje Australie: ULURU! Onderweg het langste hek (The Dogfence) van Australie, 3000KM, gezien en The Breakaways. Dat is een rotsformatie, waar ik weinig verder over kan vertellen. Nog 129KM tot volgende plasstop, had Clansy op het raam geschreven. Dat is dan nog een korte afstand. Het niets werd op en langs de weg alleen maar meer. Dan maar een spel gedaan, de Clansy Trivia, die bestond uit 3 x 20 vragen met als thema's Dieren, Australie en Muziek. Ik zat met Sophia in een team en hadden gisteren een matige score van 10 behaald. Vandaag waren we in vorm met 15 punten! Na weer een goeie score op 7 februari zijn we uiteindelijk als nummer 3 geeindigd! Als eerste niet Engelstalig team op nummer 3, wat een prestatie... Goed verder nu: We kwamen aan in Yuluru, een plaatsje met fantastisch uitzicht op de Uluru en Kata Tjuta (Uluru = grote eenzame rode rots in het niets van Australie, Kata Tjuta: grote rotsformaties die lijkt op het lichaam van Homer Simpson!). Het uizicht was ook heel erg mooi tijdens zonsondergang. Had eigenlijk niet zoveel zin om het met de groep te delen, dus met iPod op de kop, biertje in de hand op een pilaar gestaan en genoten van het uitzicht. Een van de beste momenten van deze trip...
M'n momentje werd verstoord door de stortbui die ineens uitbrak! Wederom kwam de regen met bakken uit de hemel, waardoor we noodgedwongen moesten verhuizen naar een ander kamp in de buurt. Alles dus weer in de bus! Eenmaal daar aangekomen nam ik de leiding even over van de tourguide (die moest nog wat spullen ophalen en was zichtbaar behoorlijk vermoeid). De dames gingen het eten voorbereiden, paar mannen haalden de swags naar beneden en ik haalde de backpacks uit de trailer. Was heerlijk om zo als groep bezig te zien, voelde me wel in m'n element. Daarna zelf de pasta gekookt met hulp van Marcella. Daarna gegeten, de plannen voor morgen doorgenomen en vroeg gaan slapen. In een slaapzak onder de sterren, wederom prachtig...

Woensdag 6 februari. Om 4.00AM op... heel fijn na een veel te korte nachtrust. Nog even met Jenny gebeld en daarna snel vertrokken. Want we gingen de Uluru van dichtbij en bij zonsopgang bekijken. Mooi gezicht met die kleurige lucht erbij... Ontbijt met bakken vliegen om ons heen. Om gek van te worden werkelijk waar! Na tig foto's op weg gegaan naar Kata Tjuta, waar we gingen hiken/wandelen... Ik helaas op slippers, had niet gehoord dat stevige schoenen een pre was. Maar de 7,4km lange tocht overleefd, wat een hele prestatie bleek. Daarna terug naar ons kamp om te lunchen en lekker te zwemmen in het zwembad! We waren zo gaar van het lopen dat we in dat veel te fijne zwembad wilden blijven, maar nee hoor, de slippers moesten weer aan om een wandeling om de Uluru te gaan maken. Dat was een lekker rustig tochtje, wat al snel werd doorbroken door een rots van 4cm hoog. In een moment van onachtzaamheid schaafde mijn grote teen (slippers waren nu wel geoorloofd) over deze steen en lag open. Snel verbonden met gaas en slippers en de sok van Kevin de laatste 2 km gelopen. Was er echt ff helemaal klaar mee... Nog een zonsondergang maakte het allemaal wel weer beter en na een stevig diner waren we dan ook klaar voor de lange reis naar Kings Canyon in de avonduren. Eenmaal aangekomen in de buitenlucht geslapen... Al met al een geslaagde dag!

Donderdag 7 februari. Een latertje: 6AM op! Gedoucht, in gezelschap van spinnen, hagedisjes, sprinkhanen etc. Ontbijtje en daarna naar de Kings Canyon: een geweldig mooi landschap met groen, rots en een fantastische hike. Had er echt zin in, want ik wist dat er weer gezwommen ging worden. In de Garden of Eden, een soort meer tussen de rotsen, hebben we dan ook lekker gezwommen. Dat was echt een beste ervaring! Na het zwemmen de weg terug naar boven gevonden om weer richting ons busje af te dalen. Het was tijd om met de Clansy-family het laatste stukje af te leggen naar eindstation Alice Springs...

Al met al een geweldige tour, waar we het echte Australie hebben gezien. Een ervaring die we nooit wilden missen. Een grote bak met leegte, echte wild life (met gevaar op de loer) en rotsen waar je geen weet van hebt hoe groot ze eigenlijk zijn. Mede dankzij tourguide Clansy en de uiteindelijke toch wel gezellige groep mensen!

Straks nog een kort verslagje van onze 4 dagen in Alice Springs...

C ya!!

Tizzle