Desert Patrol (deel 1)

*** vervolg van Paniek in Adelaide! ***

In Melbourne al de tour geboekt van Adelaide naar Alice Springs: een 7daagse trip die ons zal doen stofhappen in de desert en kennis zal maken met de meest bizarre wildlife en interessante volkoren.

Vrijdag 1 februari - om 6.00 uur opgestaan om om 6.45 uur opgehaald te worden met een busje van Groovy Grape, een van de vele travel agencies die dat soort tours aanbiedt. De tassen in de trailer, waar we de "swags" (outdoor-martrassen) al op zagen liggen. We hadden namelijk al gezien dat we 1 of 2 nachten onder de sterren zouden slapen! Wat de trip bij voorbaat nog leuker maakten, was dat Mike en Marcella (ja die Alphense vrienden, o.a. bekend van school) ook meegingen op de tour. Rond de klok van 7u zat iedereen in het busje en kon de trip beginnen.
"I'm Clansy, from Australia!", aldus de blonde, 34-jarige en veel te drukke tourguide Paul Clansy! Hij stelde zich voor aan de groep, legde wat uit over de stad Adelaide aan de groep en vond dat iedereen zich maar eens vooraan in de bus moest vertellen wie hij/zij was. Zo gezegd, zo gedaan. De nationaliteiten waar we het deze tour mee moesten doen:
- 4 Engelsen (Laura, Steve, Caroline, Suzan)
- 2 Canadezen (Meghan, Cory)
- 5 Duitsers (Christina 2x, Sophia, Nina, Reggina)
- 6 Nederlanders (Chantal, Simone (uit Maarssen en Mike, Marcella, Kevin en ik)

Onze eerste stop was in Cuorne, een plaatsje 200km van Adelaide. Na ons eerste gezamenlijke biertje en een volle tank, reden we verder richting onze eerste overnachtingsplek in het plaatsje Hawker, midden in de Flinders Ranges. Onderweg al typische dingen gezien die je verwacht in de dessert: weinig en eenzelfde soort groen, zandwindhozen, geweldige views over de Flinders Ranges (groot gebergte). Ook nog een stop gedaan bij de Kanyaka Homestead: ruines van heel wat jaartjes geleden. En een stop bij interessante rotstekeningen van Aboriginals. Daarvoor moesten we allen (en dat na een lange rit in de bus) een paar honderd meter de berg oplopen. Maar het was het wel waard. Eerst vertelde Clansy wat nou precies aboriginals zijn, hoe ze nu leven in de steden en met name hoe deze originele bewoners leefden toen ze nog hun eigen land bezaten. In feite zijn Aboriginals oermensen die, tot blanken het lang ontdekten, leefden van jagen, water halen en het tekeningen in rots met verschillende soorten kleurzand. de tekeningen die ze maakten was een vorm van vermaak, om de tijd te doden. Het werd langzamerhand een eigen taaltje. Zo werden de tekeningen, bestaande uit allemaal lossen symbolen (soort hierogliefen), het levensverhaal van de gemiddelde aboriginal. Nadat de blanke mens dit had ontdekt, kunnen we tegenwoordig nagaan hoe deze mensen geleefd moeten hebben. Overigens hebben de blanken (Britten en Nederlanders) het land gewoon overgenomen en de aboriginals opgejaagd met hun geavanceerde wapens. Feitelijk hebben de blanken dus land ingepikt. Zo zijn de aboriginals steeds meer verspreid geraakt en leeft nu het merendeel, ruim gesubsideerd door de overheid, in de steden. Ze eisen nog steeds excuus van de huidige overheid voor hoe ze toentertijk zijn behandeld.

Afijn... terug naar het verhaal. Na het verhaal hebben we de tekeningen bekeken. Vervolgens snel weer de bus in om nog een beetje op tijd in Parachilna aan te komen. Onderweg hebben we fantastische foto's kunnen maken van wildlife! Wilde kangoeroes, adelaars, berggeiten en vooral de emoes waren schitterend om zo vrij in de natuur te zien rondlopen! Iedereen was erg moe, maar de spanning van al die dieren om je heen deed de moeheid verdwijnen. Aangekomen in Parachilna (midden in de Flinders Ranges) deed iedereen wat 'm werd gevraagd. Kevin, Cory en Mike waren de trip verantwoordelijk voor de swags. Steve en ik voor de soms veel te zware backpacks en de dames begonnen in de keuken om wat lekkers voor de groep te maken. Kevin en Mike nog even de koppies kaal geschoren, alvorens we aanvielen op het BBQ-eten: kangoeroevlees met ui, worsten en mashed potatoes! Voldaan en ook zeker moe, nog lekker wat biertjes gedronken en gezongen. Dat was het begin van het Plain White T's - Here There Delilah-imperium. De komende dagen zouden we die nog zat horen... Clansy's favoriete nummer... rond 1AM lekker gaan slapen.

Zaterdag 2 februari - Vastzitten in the middle of Nowhere, Marree.
Na een veel te korte en tevens slechte nachtrust, laadden we alle spullen weer in de trailer om koers te zetten naar William Creek, een plaatsje ten oosten van Coober Pedy, waar we nacht 2 onder de sterren zouden slapen. Onderweg werd ons al duidelijk dat we echt in de desert zitten: je ziet gewoon kilometers lang geen auto op de weg en in de wijde omgeving lijkt geen verandering te komen: alleen maar zand, stof, veel hetzelfde groen, blauwe lucht en dode dieren langs de weg (o.a. een dode koe, slangen etc). Clansy bleek een echte reptielenvriend, want hij stopte iedere keer de auto om achter een lizzard of slang aan te gaan. De hele trip heeft -ie niks gevangen! ** Dus moest ik het maar doen (zie zondag 3 februari) **. Op een gegeven moment stopten we de wagen voor een bezoek aan Falk Alc, een vreemde, maar aardige kerel van rond de 70 jaar oud. De kwieke man verwelkomde iedereen en nam ons mee naar z'n krakkemikkige huisje (weer zo typisch) en werkplek. De man was parttime beeldhouwer, maar wilde ons vooral vertellen over z'n theorie waar woorden vandaag komen. Alles komt uit de natuur. Woorden zijn geen toeval en ontstaan uit het gebruiken van zon, zee, sterren, zonsop- en ondergang etc. Op iedere letter of woord had hij wel iets te zeggen waar het vandaan komt. Dacht al meteen: die gozer heeft echte NIKS te doen. Maar toch was het heel aardig om die man zo over z'n theorie te horen praten. Daarna nog ff met z'n ADHD-kat en hond gespeeld. Tijdens de lunch die volgde, bleek al dat er slecht weer op komst was! In de verte waren alleen maar zwarte donderwolken te zien. En die verte was nou precies de richting waar we naartoe moesten. Met de vingers gekruisd reden we nog langs grote kolenopgravingen en grote trucks. Rond 3PM waren we in Marree, een geweldig woestijndorpje waar je echt midden in de desert zit. Er woonden maar iets van 200 mensen, wat ik nog veel vond... We stopten daar om de situatie met het weer te bekijken. Het begon zelfs te regenen!!! Ja, en dat in de desert, dat is wel het laatste wat ik had verwacht. Een terreinwagen ging de boel verkennen, want de regen zou de wegen zou kunnen verzwakken dat het onverantwoord wordt om verder te rijden. Dat was uiteindelijk dus het geval. Conclusie: we zaten vast in een gehucht (kon zo in The Texas Chainsaw Massacre zitten), waar we moesten overnachten. Nadat we ons kamp hadden opgezet en het stadje hadden onderzocht, gingen we een hapje eten. De stromende regen zorgde ervoor dat we binnen in 1 van de bungalows van het kampeerterrein moesten eten. De hele avond heeft het gehoosd, wat wel heel spannend was en de gezelligheid bevorderde. Na wat didgeridoo-geklungel en gitaargejengel lekker vroeg het bedje in. Duidelijk was geworden dat in deze groep niet de meest boeiende mensen zaten, maar goed: dat mocht de pret niet drukken.

Zondag 3 februari - wilde lizzard en Warren Gorge
Vroeg opgestaan en lekker ontbijtje gemaakt. WE WORDEN GEK VAN DE VLIEGEN! Die worden alleen nog maar erger, aldus Clansy! Nou, dat wordt nog wat... Na het eten even lekker alleen de desert bekeken en op onderzoek uitgegaan. Dat leverde wel wat op: in een verrotte auto zat een sleepy lizzard: een 40cm zwart-gele hagedis met een staart die lijkt op z'n kop en zeker niet een van de snelsten. Had helaas niet m'n camera bij, dus op m'n slippers naar het kamp gerend. Camera gepakt en met Mike, Marcella, Kevin, Steve, Cory en Clansy het beest opgezocht. Hij zat er nog en Clansy herkende 'm meteen. Die is niet gevaarlijk, zei die en hij pakte 'm op. Meteen vroeg ik of ik 'm mocht vasthouden en ja hoor, daar zat de wilde ongevaarlijke hagedis op m'n schouder! Zo gaaf was dat om deze eigen ontdekking te kunnen vastpakken. Totdat we gisteren (zaterdag 9 feb) bij het reptielencentrum te horen kregen dat als je wordt gebeten door dat beest je 4 weken pijn hebt (alsof je met een hamer op je vinger slaat!). Bedankt Clansy! Maar goed, alles goed afgelopen.
Daarna hadden we een lange rit richting Coober Pedy, want we moesten 10 uur (zuidwaarts, dus weer terug!) omrijden: de snelste weg naar Coober was niet begaanbaar! De hele lange rit alleen maar gereden en ontdekt dat we Coober helemaal niet gingen redden! Daarom maakten we een stop in Warren Gorge, vlakbij Port Augusta. Aldaar een kampvuurtje opgebouwd en onze swags op de grond gelegd: we gingen eindelijk buiten slapen. Ook nog de avond wilde wallabies gefotografeerd, gezongen rond kampvuur met marshmallows (typisch desert!) en daarna (rond 1u in de nacht) met Cory op onderzoek in de natuur geweest. Heel stoer was dat, maar verder dan wat spinnen, krekels en salamanders kwamen we niet.

Omdat we nu echt geen tijd meer hebben, moeten we deel 2 helaas na onze trip gaan schrijven. Dat is een trip vanuit Alice Springs (zitten we nu) naar Darwin, die morgen dinsdag 12 februari begint. Zondag 17 februari komen we aan in Darwin. Hopelijk gaan we de volgende dag op internet om deel 2 en de laatste tour te beschrijven!

Tot gauw, mates!

Slater!
Thijs