Afl.1: Opgelicht. Een waan-zinnig begin

Na nog niet eens 8 maanden terug te zijn, vond ondergetekende het nodig om z´n huis en haard weer 'ns te verlaten. Dit keer voor een Aziatisch avontuurtje. Aldoende mochten ouders en broers weer een vrije dag opnemen om me op dinsdag 12 november uit te zwaaien. Nog even een een goeie koffie en hatsa ik zat in het vliegtuig. Via London naar Bejing was het idee en daarmee zat ik op dezelfde lijn als beide piloten. Waarschijnlijk het enige wat normaal zal gaan deze reis, gezien ik na een week al van de ene in de andere verbazing val. De aankomst op woensdag 13 november uitstekend. Had wat kunnen slapen en met een totaal aan 48 kilo bagage sleepte ik mezelf naar Chinese immigration.

Eerste indruk: hartstikke schoon, hartstikke veel "fans" (kom ik later op terug), hartstikke Chinees. Opgehaald door een van de chauffeurs van de taalschool (de organisatie die mij aan een job heeft geholpen), die het Engels niet beheerste.

Van woensdag tot en met zaterdag waren met name om te wennen aan China (lees: de gemiddelde Chinees) en het verkennen van Beijing's schoonheden. Op zaterdag zou ik naar Shouguang gaan om aldaar op maandag te beginnen met lesgeven. In werkelijkheid ging het hier "net" iets anders.

Afijn, ik resumeer:
- Peking
Doel: bezienswaardigheden zien, zoals Verboden Stad, Plein van de Eeuwige Vrede, Chinese Muur Olympisch Stadion. Verder beetje lokaal eten, bankrekening aanvragen, treinkaartje naar Shouguang kopen en avondje stappen.

In werkelijkheid:
1. Slechts het plein gezien, doordat 2 vriendelijke Chineze zakenlieden me uitnodigden voor een restaurant in de buurt met prima eten en heerlijke thee. Om me te verwelkomen in China. Ik mee, beregezellig... tot de rekening op tafel kwam: 9.050 Yuan, omgerekend zo'n 1.000 euro! En de heren wilden het delen... door 2. Om YingYang in stad te houden. Ja, me reet! Uiteindelijk "slechts" 2.000 Yuan betaald (220 euro) om er maar vanaf te zijn. Reden van de hoge rekening: de rode wijn kostte 7.800 Yuan per fles!!! Keiharde oplichting natuurlijk... (Baalde er goed van en na overleg met m'n contactpersoon van de taalschool (de Nederlandse Monique) zijn we toch maar even op gesprek gegaan bij de eigenaar van het restaurant. 7 minuten later, toen we dreigden de politie erbij te halen heb ik m'n geld terug gehad. De 2 heren werkten samen met het restaurant om zo snel en zo veel mogelijk geld van toeristen te ontfutselen.

Bottomline: mijn middag sightseeing was naar de getver. In de avond wel ruimschoots goedgemaakt met o.a. een heerlijke pekingeendje.

2. Chinezen roggelen. Op iedere plek en op iedere tijd is het volstrekt normaal om (en ik vat samen): te roggelen, spugen, neus uit te baggeren, boeren en boven de 120 decibel met elkaar te communiceren.

3. Stappen bestond uit vrijdagavond zwarte thee drinken in een tot huiskamer omgeturnd cafeetje met . Lol alom.

4. De Chinese Muur wel gezien, met 2 Italiaanse en een Mexicaan. Impressive absoluut, zoals de foto's doen vermoeden. Anti-climax, maar achteraf wel tof, was de glijbaan om uiteindelijk weer naar beneden te komen. Compleet uitgecommercialiseerd: typisch Chinees. Overal geld op willen verdienen. De pizza met een Heineken was vervolgens just like home.

- Shouguang
Doel: zaterdag aankomen, appartement inrichten en voorbereiden voor de lessen op maandag, stadje verkennen.

In werkelijkheid: bek open en verbazen!
Reden: de school waar ik ga lesgeven bestaat nog niet. Het moet komen in een ruimte in het nieuwe Culture Center and Concert Hall in de plaats. Op het moment van schrijven (dinsdag) zijn ze bezig met de vloer te leggen en de balie af te metselen. Ook hebben we nog geen studenten om les te kunnen geven! Dus ben ik de eerste en voorlopig enige leraar in de school haha. En dat terwijl ik niet eens leraar ben. Dat maakt dus dat we de zondag niet het `stadje´ konden verkennen, maar dat er meteen introlessen gegeven moesten worden aan kinderen EN ouders EN de investeerder van de school. Zo konden ouders bepalen of ik als leraar geschikt ben om hun kids Engelse te geven. Het waren voornamelijk kinderen uit zeer gefortuneerde families, ook vrienden van onze investeerder (vanaf nu The Boss genoemd) die onder andere 4 of 5 huizen en tig bedrijven bezit.

Goed al met al een aparte situatie. School nog niet af, geen studenten, 1 leraar. En heb ik al genoemd dat IK, ja IK, de koffiemachine plus merk koffie voor op de school moest uitzoeken en dat IK, ja IK, mijn eigen contract moest nakijken op spelfouten en zinsopbouw?! En dat IK, ja IK, in een all-you-can-eat 5 sterren restaurant de meest obscene schaaldieren, krabben, vissen en groentespiesjes op uitnodiging van The Boss naar binnen heb gewerkt? En dat IK, ja IK door 64% van de Shouguangezen meer dan 4 seconden en minimaal 2 keer ben aangestaard. Met maar 1 vraag in hun ogen: Wat de f*ck doet jij hier?!

Hmmm... het is maar om een idee te geven van een normale doordeweekse dinsdag. Geen dag is nog hetzelfde en dat geeft me al het gevoel hier 3 weken te zitten. Maar er gaat regelmaat komen. De komende 2 weken zal ik nog een paar introductielessen geven om voldoende studenten te werven. Ook zal ik The Boss, zijn vrouw en onze receptionist wat Engels gaan bijbrengen. Daarna, vanaf begin december, zullen de lessen ongeveer gaan beginnen. Ik zal dan met name in de avonden en in de weekenden gaan werken, samen met supervisor en tevens huisgenoot Jack (veel Chinezen hebben ook een westerse naam) en Helene (Chinese van 27) die ook Engelse les zal gaan geven. De studenten zullen tussen de 6 en 14 jaar oud zijn.

Ik houd jullie op de hoogte van de vorderingen. Voorlopig is het nog:
- Rolschaatsen op een discovloer in een winkelcentrum
- Schildpadden op straat bekijken
- Karaoke-en in een te klein hok
- Eten voor een euro
- Op kosten van de baas ALLES mogen kopen
- Onhandig leren met stokjes te eten
- Online een fiets (a 30 euro) en kleding (vanaf 2 euro) kopen
- Me voorbereiden voor de naderende kou en sneeuw
- etc.

Kortom: vervelen? Naaah, nog ff niet.