52 miljoen mensen in 5 weken (deel 1)
Blijf op de hoogte en volg Thijs
16 Februari 2013 | China, Shouguang
Het enige voordeel van weinig-van-je-laten-horen is... dat je veel te vertellen hebt. Nu weet ik, uit ervaring, ook dat lange verhalen veelal doodvermoeiend zijn. Gezien deze mix van feiten, zal ik u dan dan, als smachtende, trouwe en vraagtekeninooghebbende lezer op een daadwerkelijk samenvattende manier mijn verhaal vertellen... ;)
We schrijven alweer eind december. De tijd blijft maar vliegen en heeft ervoor gezorgd dat ik alweer ruim 6 weken op Chinese bodem ben. De dagen van Kerst waren niet zoals bij jullie. Chineze beginnen pas de laatste jaren Kerstmis te vieren. Niet omdat de met pensioen gaande Paus hen het gevoel heeft gegeven dat het kindere Jezus herdacht moet worden, nee, puur om commerciele uitingen. Winkelcentra zijn behangen met Kerstmannen, sneeuwpoppen en bijzonder lelijk uitgevalle nepbomen, maar van een oprecht Kerstsfeer was geen sprake, aldus ondergetekende. Daarom gooide ik het vizier al gauw op Oud en Nieuw. Ook dit feest is geen officiele, waardoor ik met wat gewrommel en geschuif wat dagen in mijn matig bezetten agenda kon vinden. Chinezen houden van controle en waarom dan ook niet Kerst EN Oud en Nieuw vieren in 1 en dezelfde vakantie. Hierover later meer...
Week 1: De eerste 22 miljoen mensen!
Zo stond ik 29 februari 2012 op een bus te wachten die mij naar TreinStation Weifang moest brengen. Onmogelijk leek het, gezien de slippende banden, de 6cm laag ijzel op het wegdek en overvolle bussen. Men kent hier het begrip PEKEL niet, waardoor men met gevaar voor eigen leven de weg op gaat. Dagelijkse ongevallen tot gevolg, ik begon ze bijna te sparen. Enfin, onder hoge druk toch nog op tijd in Weifang aangekomen, waar mijn trein naar Beijing vertrok. Dit moest de plek worden om met Westerse mensen `mijn` Nieuwjaar te vieren. In de vrieskou, temperaturen van -15 waar rayonhoofden in NL een waar vreugdedansje ,op zouden doen, weerhielden mij niet om de stappen richting hostel 365 Inn te zetten. Een prima hostel zo bleek. Restaurant/bar, prima bedden en een redelijk gevuld beddenarsenaal. Dit kwam tot uiting in een spontane traktatie van een Bulgaars stel, die iedere dag wel in mijn dagbesteding te vinden waren. De avond kennis gemaakt met Beitjou... een waardeloos figuur! We praten hier niet over een mens, maar over DE Chinese drank, die hier voor 4 euro per fles over de toonbank gaat. Dat resulteerde in een leuke avond, waar ik uiteindelijk het verkeerde bed indook en 1 uur later door de Italiaanse rechtmatige eigenaar luidruchtige werd wakker gemaakt.
De ochtend erna, 30 december, begon dus zeer slecht. Gekozen om toch maar de stad te zien. Na het nare voorval al eerder, had ik het eigenlijk al beetje gehad met de stad en ook de 2e kans werd niet gegrepen.. Ik bezocht de Verboden Stad, toch het pareltje van Beijing. Maar de intense kou, m'n gevoelloze lichaam en weemoed naar alles wat goed is, maakte het dat ik al gauw terugkeerde naar het hostel. De avond dan maar doorgebracht met relaxen in de bar met wat mede-backpackers.
Maandag 31 december begon zoveel beter. Met een Nederlander (Gert Jan), een spontaan tegen 't lijf gelopen Noord-Ier en de Bulgaarse dame hebben we het Olympisch kraaiennest bekeken. Mooi gebouw! Helaas was de Summer Palace gesloten, wat toch het hoogtepunt moest worden van de dag. Dat werd uiteindelijk alles wat na 19.00u gebeurden. Het bleek dat iedereen van het hostel naar hetzelfde nieuwjaarsfeest ging, wat de feestvreugde enorm maakte. Eerst met alles en iedereen aan de babbel en vervolgens om 23.00 haast-je-rep-je naar het feest toe. Aaaw... heerlijk om thuis te zijn, zo voelde het: Heineken pils, goeie dance muziek en 70% buitenlanders! Topfeest gehad en om 5.30u zeer moe en zeer voldaan naar huis. Geen MacDonalds als late night food, maar dumplings (deegballetjes met vlees, meest gegeten in China)! Een klein restaurantje was ze aan het maken voor de dag erop, maar we werden zeer welkom geheten om een voorproefje te doen.
De uren daarop waren niet erg legendarisch. Ik kon de slaap niet vatten en ben rond 10.00u maar aan het ontbijt gegaan. Megabrak de trein en bus terug gepakt naar Shouguang, waar ik op dinsdag weer gewoon moest lesgeven.
Daarover gesproken. Het lesgeven is inmiddels, na 3 maanden, een normale gang van werken geworden. Heb nog steeds maar 15 studenten die ik vaak individueel (maar ook in 2 groepjes) les geef. Met in totaal maximaal 18 uur aan les in de week een eitje. het begint zelfs al een beetje sleur te worden. En bij sleur wordt ik altijd onrustig.
De maand januari stond bekend om deze sleur, maar suste deze met de gedachte dat ik met Chinees Oud en Nieuw (6-13 februari) naar Shanghai zou gaan en alle gedane "schade" kon inhalen! Omdat je toch in een andere wereld zit maak je in zo'n maand toch nog wel leuke dingen mee:
- in een BBQ-restaurant insecten, kippenembryo, chemisch blauwe ei, hanenkoppen en geitentestikels gegeten. Geloof t of niet: allemaal lokale lekkernijen. Smaak viel in alle gevallen echt goed mee!
- menig keer heerlijk uiteten geweest met de baas en kompanen: dat betekent: heel veel bier (2,4% alcohol), heel grote pot met hete soep en alles erin gooien en eten wat je lekker vindt.
- een 6-jarig mannetje dat midden in de les moet overgeven.
- een klein ventje dat midden op straat met alle trots in zich staat te urineren. Niemand keek op of om...
- menig auto ongeluk, waarna auto's in veel gevallen gewoon doorrijden. Toppunt: een vrachtwagen zonder dak. Er vermoedelijk afgesleten door een te lage brug. 'n CabrioDafje dus.
- heerlijke pannenkoekjes met vlees en groenten op straat. Wel erg vet.
- pannenkoeken met appel, banaan, bruine suiker (!) en jam gebakken voor huisgenoot en nieuwe Chinese leraar. Hmmmm mmm was hun commentaar.
- het CON-TI-NU staren blijft. Ik dacht dat ze nu wel aan die lange lijs gewend waren..
- m'n Chinees aardig bijgespijkerd. Ik kan nu wat bestellen, tellen tot 100, de datum en tijd aanduiden, de weg wijzen en mezelf introduceren. Ook het schrijven van rond de 20 Chinese tekens staat inmiddels op m'n CV.
Eind januari kreeg ik ineens bericht! Mijn visum moest verlengd, maar dat kon niet in een dicht bijzijnde stad. Niks vervelend nieuws: ineens mocht ik op snoepreis naar Hong Kong! Volgende week al, dus van 29 januari - 1 februari op pad naar weer 4 dagen vol avontuur...
... wordt morgen vervolgd...
We schrijven alweer eind december. De tijd blijft maar vliegen en heeft ervoor gezorgd dat ik alweer ruim 6 weken op Chinese bodem ben. De dagen van Kerst waren niet zoals bij jullie. Chineze beginnen pas de laatste jaren Kerstmis te vieren. Niet omdat de met pensioen gaande Paus hen het gevoel heeft gegeven dat het kindere Jezus herdacht moet worden, nee, puur om commerciele uitingen. Winkelcentra zijn behangen met Kerstmannen, sneeuwpoppen en bijzonder lelijk uitgevalle nepbomen, maar van een oprecht Kerstsfeer was geen sprake, aldus ondergetekende. Daarom gooide ik het vizier al gauw op Oud en Nieuw. Ook dit feest is geen officiele, waardoor ik met wat gewrommel en geschuif wat dagen in mijn matig bezetten agenda kon vinden. Chinezen houden van controle en waarom dan ook niet Kerst EN Oud en Nieuw vieren in 1 en dezelfde vakantie. Hierover later meer...
Week 1: De eerste 22 miljoen mensen!
Zo stond ik 29 februari 2012 op een bus te wachten die mij naar TreinStation Weifang moest brengen. Onmogelijk leek het, gezien de slippende banden, de 6cm laag ijzel op het wegdek en overvolle bussen. Men kent hier het begrip PEKEL niet, waardoor men met gevaar voor eigen leven de weg op gaat. Dagelijkse ongevallen tot gevolg, ik begon ze bijna te sparen. Enfin, onder hoge druk toch nog op tijd in Weifang aangekomen, waar mijn trein naar Beijing vertrok. Dit moest de plek worden om met Westerse mensen `mijn` Nieuwjaar te vieren. In de vrieskou, temperaturen van -15 waar rayonhoofden in NL een waar vreugdedansje ,op zouden doen, weerhielden mij niet om de stappen richting hostel 365 Inn te zetten. Een prima hostel zo bleek. Restaurant/bar, prima bedden en een redelijk gevuld beddenarsenaal. Dit kwam tot uiting in een spontane traktatie van een Bulgaars stel, die iedere dag wel in mijn dagbesteding te vinden waren. De avond kennis gemaakt met Beitjou... een waardeloos figuur! We praten hier niet over een mens, maar over DE Chinese drank, die hier voor 4 euro per fles over de toonbank gaat. Dat resulteerde in een leuke avond, waar ik uiteindelijk het verkeerde bed indook en 1 uur later door de Italiaanse rechtmatige eigenaar luidruchtige werd wakker gemaakt.
De ochtend erna, 30 december, begon dus zeer slecht. Gekozen om toch maar de stad te zien. Na het nare voorval al eerder, had ik het eigenlijk al beetje gehad met de stad en ook de 2e kans werd niet gegrepen.. Ik bezocht de Verboden Stad, toch het pareltje van Beijing. Maar de intense kou, m'n gevoelloze lichaam en weemoed naar alles wat goed is, maakte het dat ik al gauw terugkeerde naar het hostel. De avond dan maar doorgebracht met relaxen in de bar met wat mede-backpackers.
Maandag 31 december begon zoveel beter. Met een Nederlander (Gert Jan), een spontaan tegen 't lijf gelopen Noord-Ier en de Bulgaarse dame hebben we het Olympisch kraaiennest bekeken. Mooi gebouw! Helaas was de Summer Palace gesloten, wat toch het hoogtepunt moest worden van de dag. Dat werd uiteindelijk alles wat na 19.00u gebeurden. Het bleek dat iedereen van het hostel naar hetzelfde nieuwjaarsfeest ging, wat de feestvreugde enorm maakte. Eerst met alles en iedereen aan de babbel en vervolgens om 23.00 haast-je-rep-je naar het feest toe. Aaaw... heerlijk om thuis te zijn, zo voelde het: Heineken pils, goeie dance muziek en 70% buitenlanders! Topfeest gehad en om 5.30u zeer moe en zeer voldaan naar huis. Geen MacDonalds als late night food, maar dumplings (deegballetjes met vlees, meest gegeten in China)! Een klein restaurantje was ze aan het maken voor de dag erop, maar we werden zeer welkom geheten om een voorproefje te doen.
De uren daarop waren niet erg legendarisch. Ik kon de slaap niet vatten en ben rond 10.00u maar aan het ontbijt gegaan. Megabrak de trein en bus terug gepakt naar Shouguang, waar ik op dinsdag weer gewoon moest lesgeven.
Daarover gesproken. Het lesgeven is inmiddels, na 3 maanden, een normale gang van werken geworden. Heb nog steeds maar 15 studenten die ik vaak individueel (maar ook in 2 groepjes) les geef. Met in totaal maximaal 18 uur aan les in de week een eitje. het begint zelfs al een beetje sleur te worden. En bij sleur wordt ik altijd onrustig.
De maand januari stond bekend om deze sleur, maar suste deze met de gedachte dat ik met Chinees Oud en Nieuw (6-13 februari) naar Shanghai zou gaan en alle gedane "schade" kon inhalen! Omdat je toch in een andere wereld zit maak je in zo'n maand toch nog wel leuke dingen mee:
- in een BBQ-restaurant insecten, kippenembryo, chemisch blauwe ei, hanenkoppen en geitentestikels gegeten. Geloof t of niet: allemaal lokale lekkernijen. Smaak viel in alle gevallen echt goed mee!
- menig keer heerlijk uiteten geweest met de baas en kompanen: dat betekent: heel veel bier (2,4% alcohol), heel grote pot met hete soep en alles erin gooien en eten wat je lekker vindt.
- een 6-jarig mannetje dat midden in de les moet overgeven.
- een klein ventje dat midden op straat met alle trots in zich staat te urineren. Niemand keek op of om...
- menig auto ongeluk, waarna auto's in veel gevallen gewoon doorrijden. Toppunt: een vrachtwagen zonder dak. Er vermoedelijk afgesleten door een te lage brug. 'n CabrioDafje dus.
- heerlijke pannenkoekjes met vlees en groenten op straat. Wel erg vet.
- pannenkoeken met appel, banaan, bruine suiker (!) en jam gebakken voor huisgenoot en nieuwe Chinese leraar. Hmmmm mmm was hun commentaar.
- het CON-TI-NU staren blijft. Ik dacht dat ze nu wel aan die lange lijs gewend waren..
- m'n Chinees aardig bijgespijkerd. Ik kan nu wat bestellen, tellen tot 100, de datum en tijd aanduiden, de weg wijzen en mezelf introduceren. Ook het schrijven van rond de 20 Chinese tekens staat inmiddels op m'n CV.
Eind januari kreeg ik ineens bericht! Mijn visum moest verlengd, maar dat kon niet in een dicht bijzijnde stad. Niks vervelend nieuws: ineens mocht ik op snoepreis naar Hong Kong! Volgende week al, dus van 29 januari - 1 februari op pad naar weer 4 dagen vol avontuur...
... wordt morgen vervolgd...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
