Gekkigheidjes, stedentripjes en kinderklasjes

Spreekbeurt: gekkigheidjes, stedentripjes en kinderklasjes
Door: Thijs Neering
Klas: 8B
Juffrouw: Marleine

Inleiding

Ik houd mijn spreekbeurt over China, maar voordat ik begin, wil ik mijn excuses maken. Want waar ik altijd trouw mijn reisverslagen iedere 2/3 weken plaatste, daar heeft het nu 5 weken moeten duren. De reden daarvoor is dat ik nu, doordat ik niet constant aan het reizen ben, ook veel minder echt meemaak, zie en ervaar. Dit zeggende besef ik me dat ik iedere dag wel weer iets typisch Chinees meemaak. Maar dag 1 bergje beklimmen, dagje 2 stappen stappen in grote club en dagje 3 boottocht naar een stel tropische eilandjes zit er hier niet in. Ik ga nu beginnen met m´n verhaal, samengevat vanaf 20 november. Ik hoop dat jullie het leuk vinden...

Hoofdstuk 1. The Mango International English school

Goed, waar waren we. Peking geweest, daarna naar Shouguang (4u treinen ten zuiden van Peking), daar werken als leraar Engels op een priveschool voor 4 maanden, verwende kinderen, wennen aan Chinese leven, dinertjes op kosten van de baas...

Welnu, woensdag 26 december is er wel het een en ander veranderd. In de eerste 4 weken heb ik les moeten geven in mijn eigen appartement, omdat de school nog lang niet klaar was. Inmiddels ligt de laminaat vloer erin, komen er iedere week computers, schrijfwaren, studieboeken en andere schoolspullen binnen en geef ik dus alweer ruim 2 weken les in de school zelf. Nog verre van ideaal, gezien er nog totaal geen organisatie is en alles nog een plek moet krijgen. Ook moet er nog veel aan decoratie komen, dus een kale boel is het wel. Geen probleem, want zoveel studenten zijn er nog niet. In 6 weken hebben zich ongeveer 15 studenten aangemeld, die ik als enige leraar nog steeds kan behappen. Ik werk nog niet fulltime dus, wat maakt dat ik ruimte heb voor overige bezigheden. Meer daarvoor later...

Mijn schare aan studenten loopt uiteen van 6jarige ADHD'ertjes in een klasje tot priveles aan de baas en zijn vrouw themselves. Gemeleerd dus, wat het lesgeven afwisselend maakt. De lessen zijn veelal in de weekenden, de late middag en de avonden, aangezien de jongere studenten gewoon school hebben overdag. Iedere les duurt 50 minuten. De voorbereiding doe ik meestal vlak voor de les. Ik wil het zo afwisselend mogelijk houden en probeer evenveel aandacht te geven aan spreken, luisteren, grammatica en lezen. Heel veel feedback of kritiek (positief of negatief) heb ik nog niet gehad. Mede omdat supervisor Jack (tevens huisgenoot en badmintontegenstander) en de baas zelf nooit les hebben gegeven, kan ik gewoon mijn gang gaan. Dat maakt het eigenlijk net iets te relaxt... De echte druk om het maximale uit de lessen te halen zit er niet op en dan doet Teacher Tai Zi dat ook niet. Ik heb een beetje druk wel nodig. Misschien komt dat als ik binnenkort aan 15 medewerkers van een bedrijf dat in gordijnen zit Engelse les ga geven! Jaja, we gaan hogerop. Dit is nog niet helemaal rond. Later hier meer over.

Al met al zijn de studenten enthousiast en doen ze goed mee! Zelf enthousiast blijven is en blijft het devies. In totaal geef ik nog 9 weken les (inderdaad tijd gaan bijzonder hard!). Tot zondag 10 maart. Vanaf maandag 11 maart zal ik mijn 40 daagse reis gaan beginnen.

School kort:
- De school is nog niet officieel geopend en de baas heeft al grootse plannen om een 2e school in de stad te bouwen. Zo gaat dat hier. Als paddenstoelen ja...
- Hoe ik lesgeef interesseert de baas niet, als ik maar goede introducties geef aan potentiele studenten. Dat betekent nl.weer geld in het laadje. Kosten 1 jaar les per student: RMB 20.000 (2300 euro! Kassa!)
- Lessen worden relatief veel afgezegd zonder opgave van reden. Irritant als je net je lesplannen klaar hebt.
- Verwarming werkte niet. Dus steenkoud. Oplossing: hele plafond bedekken met grijze platen. 100% lelijk, 70% functioneel ;)

Hoofdstuk 2. De Chinese les
Niet alleen geef ik zelf les, ook ben ik morgen aan mijn eigen 4e Chinese les toe. Ik krijg 3 uur per week les van een knappe leeftijdsgenoot die mij met name de intonatie van de Chinese taal heeft geleerd. De Chinese tongval houden we wijselijk even buiten beschouwing. Echter schijn ik rap te leren en gaan we al snel beginnen met heuse zinnen te maken inclusief juiste grammatica. Echter, is de uitspraak en het uitschrijven van de 56.000 karakters de grootste uitdaging. Dat wordt nog wat! Leuk is het wel...

Hoofdstuk 3. De tussendoortjes
Het dagelijkse leven in deze slaapstad is niet heel aantrekkelijk. Shouguang is zo'n stad waar er 13 van in een Chinese dozijn gaan (of 3.000 vluchtingen in zo'n container). Veel hoge torenflats, veel winkelcentra met rijen aan peperdure mode- en parfumwinkels en supermarkten. Entertainment is alleen te vinden als je de locals of andere buitenlanders leert kennen. Nu heb ik inderdaad 6 van de 10 buitenlanders (op een bevolking van 1,1 miljoen) inmiddels ontmoet. Het in contact komen met de locals hier is een vak apart, puur en alleen door de taalbarriere en in mindere mate door de afstand die veel Chinezen van je nemen als ze je zien. De mensen hier zijn absoluut geen buitenlanders gewend en (zonder overdrijven) 70% kijkt je langer dan je normaal zou doen aan. Lopen ze dan nog met z'n tweeen, dan houden ze een paar tellen hun mond en als je voorbij bent hoor je ze over je praten. Het leuke zijn de mensen die je gedag zeggen of zelfs hele pleidooien in het Chinees houden. Aan de glimlach is al gauw te zien of het goed zit of niet :).

Maar goed, terug naar de buitenlanders: het zijn vooral 2 Amerikanen en 2 Engelsmannen waarmee ik nog wel s avondje ga stappen. Ze zijn allemaal leraar op een middelbare school en zijn her minimaal al een jaar of blijven minimaal 1 jaar. Zij kennen de ins and outs van de stad wel, dus ben inmiddels iedere week wel 1 of 2 keer mee de kroeg in geweest. Dit leverde aparte taferelen op. De meest opvallende was toch een avond in een ondergrondse bar. Het is hier dus normaal om om 19.00u naar een bar te gaan, te beginnen met een All-you-Can-Drink voor 10 euro, dan naar een bar met entertainment te gaan en vervolgens lam en als n idioot die dingen te doen die niet zo heel normaal zijn. Ik sommeer:

- Karaoke in een lege kroeg.
- Xmas dansjes van Chinese meisjes in Xmas-pakjes
- Iedere buitenlander als je beste vriend bestempelen en dat meerdere keren uitspreken.
- Kijken naar optredens op het podium: zwaardslikkers, jongleurs, stand up comedians en de beste: een veiling van rode wijn (echt bocht!) waarbij je het meisje die de fles presenteert er GRATIS bij krijgt. Die komt bij je groep zitten, de rode wijn laat je staan en je bespreekt met het meisje zelf hoe je de rest van de avond wilt invullen (tegen piektarieven uiteraard).
- Karaoke in 'n KTV, waarbij zakendoen en Chinese meisjes ver boven het daadwerkelijk zingen van Wham - Last Christmas gaat.
- Vechtpartijen houden met buitenlanders (wees gerust, alleen 1 Engelsman is iedere x zo lam als een kachel en lokt uit..)
- Nep-sterk drank verkopen.

Gelukkig is er na afloop altijd een bezoekje aan de Mac ingepland, wat het dan ook wel weer lekker Westers maakt :p

Hoofdstuk 4. De Weekenden
Pff... Wat lukt ie weer veel he. Ahum, de weekenden zijn eigenlijk voor mij leukste uitjes. Daar zijn het immers weekenden voor. Aangezien mijn weekenden op de woensdag en donderdag vallen, staat het bezoeken van nachtleven in de stedentrips niet centraal. Zo ben ik in 5 weekenden 2x naar Qingdao (noord-oostkust), 1x naar Nanjing (bij Shanghai) en 1x naar Tianjin (nabij Beijing) geweest. Over Nanjing en Tianjin ga ik het niet hebben. Daar was simpelweg niet heel veel te doen en in Tianjin was het verschrikkelijk koud om dingen te ondernemen. Wat wel tof was in die steden:
Nanjing: bezoek aan Mountain Area met diverse tempels, mausoleums en mooie uitzichten over de stad..
Tianjin: fietsen (met -8) door het centrum van een stad met 15 miljoen inwoners.

Qingdao was wat dat betreft vele malen leuker. Als havenstad en toeristisch oord had je de kustlijn, gezellige barretjes, een perfect hostel waar WEL backpackers zaten en vooral het beklimmen van de Lao Shan was fantastisch. Rugzakkie op, bussie pakken naar een uithoek en daar met niemand om me heen 5 uur die berg op en af met alle geweldige uitzichten van die. Ik heb er dansje op gedaan op het mooiste punt. Bijna verdwaald, moet je ook maar niet doorlopen bij het bordje "No entrance, only military transport". Zie verder ook de foto's die ik op m'n Facebook page heb geplaatst!

Op deze website zet ik geen foto's dit keer.

Tussenhoofdstuk 4B. Neering als model

Helemaal vergeten te melden, dus een kleine wijziging/toevoeging. 4 weken geleden in Qingdao begon een knakker tegen me te praten en vroeg of ik modellenwerk deed. Dat doen buitenlanders hier wel vaker. Vooral lange dunnen mannetjes als ik zijn erg gewild voor uiteenlopende reclame-doeleinden. Ik zei nee. Hij vroeg, wil je dat doen? Ik zeg, hoeveel verdient 't. Hij zegt dit en dat. En ik zei ja. Haha. Zo snel kan het gaan, maar met het versturen van een paar foto's van jezelf ben je er nog niet. Ik verwachtte er niks van, tot ik vorige week ineens werd gebeld door mijn "agent" hahaha. Linda belde me donderdag om te vragen of die dag erop al in Qingdao kon zijn voor een last minute foto shoot! Ik meteen lessen verplaatst en de eerste de beste trein gepakt naar Qingdao (ik was echt net 30 minuten thuis uit Tianjin toen ze belde). Afijn, over de telefoon met Natty, de designer wat details besproken en hoe laat ik waar en waar moest zijn. Mijn agent zou me ophalen en verder alles regelen. Ik kom aan donderdagavond in Qingdao. Meteen hapje gegeten, hotel uitgezocht (veel te luxe) en dat alles op de kosten van mijn agent. Volgende dag na een ontbijtje opgehaald en naar de designer gereden. Zij was een gezette maar typisch Amerikaanse desginer voor een Amerikaans/Canadees kledingmerk (www.bastine.ca). Zij en haar team (15 man!) waren al druk bezig met inpakken. 10 minuten later naar de plek van de shoot gereden. Ik kreeg bij aankomst meteen een hair-over en gelukkig hoefde ik niet de make-up in. We hadden immers maar 3 uur voor de shoot. Ik moest die middag gewoon weer op tijd terug zijn voor mn lessen. Afijn, ook kennis gemaakt met het vrouwelijke model. Niet geheel onaantrekkelijk. De bedoeling was dat er 5 foto's gemaakt moesten worden van mij alleen en met de dame die mijn vrouw moest voorstellen. Die foto's waren het moeilijkst, omdat ik me in 4 minuten haar als m'n vrouw moest voorstellen. Ik vond het prachtig joh, mijn "vrouw" was wat zenuwachtig en had moeite met het uitstralen van liefde in de foto's, aldus designer Natty. De opmerkingen vlogen door de lucht: "No, not like that honey! you look so fat when you do that", "Ow serious, we can Photoshoot that, no problem". En nog meer van die vleiende woorden. Na 2,5uur zat het erop. Ik had 2,5 uur in een koud pand staan wegtochten met een grietje die mn vrouw moest voorstellen en waarbij ik moest doen of de broeken, shirtjes en jasjes me ook echt goed bevielen. Toffe was dat ik een persoonlijk assistent had die me alles vroeg wat ik wilde. Watertje, bakkie koffie, warme jas, ff kleren vasthouden haha. Verzin je toch niet.. Snel weer terug de taxi in naar het treinstation en 2,5uur later, werkelijk waar 1 minuut voor m´n 1e les zou beginnen, kwam ik aan op school... kwam ook door de hevige sneeuwval die het treinverkeer vertraagde. Stressen als ´n malle, maar eind goed, al goed!

Heel kicke ervaring en compleet nieuw voor deze jongen. Zeker voor herhaling vatbaar. Ik sta dus binnenkort in een catalogus en (allicht) op de website van www.bastine.ca. De professionele foto's hoop ik zsm op Facebook te plaatsen.

Hoofdstuk 5. De Toekomst
Kerst wordt hier niet gevierd, en het Chinese Oud en Nieuw wordt hier pas
vanaf 10 februari gevierd. Maar omdat ik ons Oud en Nieuw niet wil missen, ga ik zaterdag voor 3-4 dagen naar Beijing, waar ik naar een Countdown Party ga op de 31e. Zullen de eerste shuffle moves hun intrede doen. Of wordt het Gangnam Style (hier nog steeds mateloos populair). Daarna houd ik voor 5 weken even mn centen op zak en geef ik les tot het Chinese Nieuwjaar... Daarna zien we wel weer.

Vanaf deze plek iedereen een bijzonder gezond en reislustig 2013 gewenst. Echt, je weet niet wat je mist :p

Dit was mijn spreekbeurt. Ik hoop dat jullie het leuk vonden.

Zijn er nog vragen?