Van arm naar rijk in 3 dagen

Dat wil eigenlijk meer zeggen, van armer en minder ontwikkeld naar opvallend georganiseerd en met meer associaties met ons eigen landje. Ben namelijk in mijn laatste land aangekomen van deze trip: Brazilie. Heb besloten Paraguay over te slaan om toch nog een stukje Amazone mee te pikken. Ik schrijf dit verhaal in Paraty, een tropisch en zonovergoten strandplaatsje tussen Sao Paulo en Rio de Janeiro. Doel: eigenlijk alleen maar relaxen, feesten en carnavallen... Want de drukke weken o.a. met broer Rob zijn me niet in de met met zweet bedrenkte kleren gaan zitten... Hoe het me verging van mn laatste weblogverhaal (in La Paz, Bolivia) tot aan nu, leest u hieronder...

Donderdag 19 januari - La Paz, Bolivia
De afgelopen weken was het veel activiteiten doen, actief. Waardoor we nu het eigenlijk de laatste 4 dagen van Rob zijn trip iets rustiger aan wilde doen. Vandaag dus de laatste voorbereidingen doen voor de laatste tour: de zoutmeren van Uyuni! Deze avond vertrokken we al om de volgende ochtend aan te komen...

Vrijdag 20 januari - Dag 1 Uyuni-tour, Bolivia
Om 6 uur dus aangekomen en meteen slaapzak geregeld voor de tour. Nog even de 1e zonnestralen gepakt voordat de tour om 11uur pas begon. De groep bestond uit de inmiddels al legendarische Duitse Elena, Spanjaard Daniel, Portugees stel Tiago (Stigas) en Marta en wij als de 2 Hollanders. Klein maar bont gezelschap zo bleek. Onze chauffeur Gonzalo was ook wel een mooi ventje en liet zich dan ook gauw opzwepen met de iPod beats van broer Rob. Alleen op YMCA ging men iets te veel los in de auto. Allereerst kwamen we aan bij een soort metaal-kerkhof waar enorme verroeste treinen lagen te verrotten. Op zich een mooi geheel zo in the middle of nowhere. Daarna gauw de muziek weer aan, want we moesten nog een lang end naar de zoutmeren van Uyuni. Eenmaal daar was het vrij bizar, alles was wit. in NL sneeuw, hier dus zout.. Wat je daar allemaal mee kan doen, zie daarvoor ook de foto´s. Na lunch in het zouthotel (´Reikt u mij de zout even aan?´) gingen we op weg richting ons hostel voor de 1e nacht. In een klein dorpje met slechts wat lama´s en een voorlopig 4-koppig inwonersaantal kwamen we rond 17en aan. Aldaar de kamer in, aan de coca-thee en uiteindelijk pas om 21u het avondeten. Salchipappa´s (gefrituurde knakworst) met natte patat en tonnen met ui. Opvallend combinatie, maar redelijk eetbaar. Na een paar pilseners onze dag beeindigd. Dag 2 zou meer beloven...

Zaterdag 21 januari - Dag 2, Uyuni-tour, Bolivia
Vroeg uit de veren en als laatste het dorpje uit voor een bezoek aan diverse rotsformaties. Dat betekent dus weer klimmen en klauteren, wat uiteindelijk ook weer mooie pics opleverden. Een aantal meren en bizar gevormde rotsen, was het tijd voor een van de mooiere uitzichten met meer/flamingo´s en enorme bergformaties. Daar prima geluncht en nog even a la Into The Wild een tuk gedaan op de motorkap. Genieten dus. de temperatuur was inmiddels aardig opgelopen. Rond de klok van 14en het hoogtepunt: Laguna Colorado: een door algen en mineralen rood gekleurd meer met met sneeuw betopte bergen op de achtergrond en grazende lama´s op de voorgrond. Jup, dan geniet je toch wel weer even! Zie ook de foto´s.
Na al deze natuurpracht werd het tijd om richting de ijstijd te gaan. Dat wil zeggen, richting een hostel/bunker op de open vlakte. De wind woei (zoals ie dat wel s doet) fors, wat het een schril contrast met de rest van de dag maakte. Nog geprobeerd onze NLse roots te volgen, doordat we een dam probeerde te maken in een kreekje. Dat bleek oerkrachten bij ons op te roepen. Want het lukte toch voor min. 80%. Het eten werd inmiddels opgediend en we snelden ons richting ons onderduikadres/bunker #324. Aldaar ranzig gegeten. Hetzelfde als de dag ervoor, maar niks waard. Demonstratief de Pringles op tafel gezet. Rest van de avond chill en wat camera´s e.d. opgeladen. Dan is het toch heel jammer om te merken dat niet iedereen zomaar te vertrouwen was, want Rob z´n iPod werd gejat!! Al relativerend de rest van de avond het ding proberen te vinden, maar uiteraard niet gevonden. Dompertje op een fantastische reis so far.

Zondag 22 januari - Dag 3 Uyuni-tour, Bolivia
Oeeww, 4uur uit het bedje. En direct zonder ontbijt de bus in. Want we zouden geisers gaan bezoeken, die tot 8uur heel actief zijn en daarna de rest van de dag slapen. We reden wat kilometers omhoog en kwamen zowaar sneeuw tegen. Saillant detail is dat onze Portugese dame nooit sneeuw had gezien/gevoeld! Geisers zelf bijzonder indrukwekkend. Het spuwde hete modder omhoog door alle vulkanische krachten onder de aardkost. Met plakschoentjes de auto weer in en naar ons laatste kunstje vd tour: hot springs. Eerst ff ontbijtje en toen het de natuurlijk hete waters in. Heer-luk... zeker met een van de avond ervoor bewaard pilsje. Loon na 2 dagen relaxen noem ik dat. De weg terug werd daarna ingezet. Eerst nog mensen op de bus naar Chili gezet en daarna 6uur in de auto terug naar Uyuni. Lange rit, maar te doen. Eenmaal terug een heerlijke pizza gegeten en op tijd de bus gepakt naar La Paz (Rob z´n 1e kennismaking met ´het niet leuk vinden van reizen´ na het laten liggen van petje in restaurant. Terugrennen en op tijd de bus in). Dat bleek overduidelijk geen sinecure. We kwamen al gauw vast te zitten door een overspoelde rivier, wat een lange file veroorzaakte. Onze chauffeur had echter de ballen om over te steken. Al slippend en schuivend uiteindelijk kunnen oversteken. Een applaussalvo was het gevolg! Verdiende de beste man...
De reis verder was verschrikkelijk. In het donker (Bolivia heeft zeer beperkt lantaarnpalen in laten vliegen) en op zeer hobbelige wegen was het niet mogelijk te slapen. De laatste 5 uur waren gelukkig wel vlak en daardoor kwamen we maandagochtend alsnog moe, maar voldaan aan in La Paz.

Maandag, 23 januari - terug in La Paz
Vandaag nog een paar uurtjes geslapen, wat zaken geregeld. Waaronder de terugvlucht van Rob die ineens vertraagd was, gezeik en zo. In de avond ons laatste avondmaal (hutspot en filet mignon, mozes heerlijk!) genuttigd en de 3 weken doorsproken. Veel geleerd en ervaard, dat was de conclusie. GEPROOST OP EEN TOPTIJD! De avond de laatste Bolivianos uitgegeven in het casino en op tijd het nestje in...

Dinsdag, 24 januari - La Paz
Rob om 4uur in de morgen gedag gezegd en een zeer goede vlucht gewenst.. Hij was klaar voor vertrek. Ik bleef dus weer alleen achter, maar no worries, want had alweer een tourtje geboekt. M´n def. laatst tour, want wilde daarna weer zelf dingen organiseren. Het werd het beklimmen van de 6,1km hoge Huayna Potosi, een met sneeuw bedekte berg die binnen dagen te klimmen moest zijn. Om 9uur deze dag dan ook met een kleine groep Brazilianen in de auto gestapt naar het startpunt van de trip. Eerst alle gear uitgezocht: broek, pikhouweel, spikes, helm, alles werd tot in de puntjes uitgezocht. Daarna een paar uur in de auto naar het startpunt en alle spullen in mn grote backpack gedaan, want de 1e hike was slechts 3 uur van 4,7 naar 5,1 km en dat in heel goed weer. Een eitje zo bleek. Aangekomen in het base-camp en daar wat andere gasten ontmoet. Planning: om 17u eten, om 18u slapen en de volgende dag om 1uur IN DE OCHTEND de start maken richting de top van de berg...
Zo gezegd, zo gedaan en om 18u lag in mn slaapzakje...

Woensdag 25 januari, Huayna Potosi, Bolivia
Inderdaad om 00.30u ging de wekker. Lag net te pitten eigenlijk en dus sta je met houten kop op. Alle spullen aangetrokken en het weer bekeken. Sneeuw, Sneeuw en nog ´ns sneeuw. Om 01.15u startte we. Ik zat met safety-touw vast aan 1 andere klimmer (18jarige Braziliaan Luca) die weer vast zat aan de gids. In groepjes van 3 dus omhoog. Begin viel mee, stappen ging op aardig tempo en de hoogte was nog geen probleem. Maar steeds vaker moesten we stoppen om op adem te komen. En er waren diverse momenten, waarop ik dacht: waarom, gewoon waarom?... Zeker toen we een 50 graden steile berg op moesten. Pikhouweel maximaal gebruikt om omhoog te komen. Het gevaar was er nl. wel degelijk meters naar beneden te vallen en weer opnieuw te moeten beginnen... MAn, wat zwaar. De donkerte maakte het niet makkelijker. Het duurde in totaal 7uur tot we boven waren. Helaas geen uitzicht!! Was wel verwacht, maar je denkt toch, misschien hebben we geluk met het weer... Geen echt boeiende fotos daarvan dus. Na slechts 15min. op de top uithijgen, gingen we alweer terug richting basecamp. NOg een ergere hel, want door de sneeuw zakte je continu weg. Op z´n Hollands vloeken en tieren helpt dan ook niet meer... Na een paar uur eiundelijk terug en bepaald dat dit 1 van de zwaarste dingen in mn leven was... Helaas was het nog niet klaar, want de 300m die we op dag 1 omhoog gingen, moesten we (met alle bepakking) ook weer af. De rotsen ware spekglad en werd bloedsaggo van al het uitglijden. Enkeltechnisch onverantwoord!! Kapot, kapot en kapot zat ik in de bus terug naar La Paz, waar ik gewoon McDonalds MOEST eten. Gruwelijk lekker dan... haha. Had het verdiend. Rest van de dag rondgestruind in de stad en nog s nagedacht over het gekkenwerk van de ochtend.

Donderdag 26 januari, naar Santa Cruz
Goed uitgeslapen en wat internetwerk gedaan. De bus ook geboekt naar Santa Cruz. deze vertrok in de avond. 18 uur later, op vrijdag, kwam ik aan in Santa Cruz

Vrijdag 27 januari - Santa Cruz, Bolivia
Deze dag dus aangekomen en hostel opgezocht, maar omdat de stad me totaal niet beviel heb ik besloten direct door te rijden richting Cuiaba in Westen van Brazilie, grenzend aan met de grend van Bolivia. Toch even genoten van de Bolivianen en alles wat er is, door te eten op straat (altijd doen, zie je het meeste) voordat de bus vertrok. Weer 20 uur in de bus!! Geen zin, maar vliegen is te duur.

Zaterdag 28 januari - San Matias, Bolivia
Omdat de bus door verschrikkelijk slechte onverharde wegen niet door kon rijden, kwamen we te laat bij de grens aan. Ik zeg WE, want ik kwam 2 mensen uit Alaska tegen (logisch...). We zaten vast in dit grensdorpje en dus een lokaal superranzig hostelletje gepakt. Eten was daarentegen voor 1,50 euro bijzonder goed. Daarvoor nog bij een local, die bij Migratie werkte, een stempel in paspoot laten zetten, want dan konden we de volgende dag direcht met bus naar Brazilie. Kan hier allemaal!

Zondag 29 januari - naar Cuiaba, BRAZILIE!
Om 5 uur uit bed, want bus zou vroeg vertrekken. Maar dat duurde wat lang, dus dan maar op de grens met een Braziliaans legermannetje zitten Yahtsee-en hah. Was wel briljant. Bus gepakt, 2 uur naar Caceres, waar we op politiebureau de immigratiestempel kregen. Bus naar Cuiaba vertrok wat later, dus hadden tijd d Braziliaanse keuken te ontdekken. Goed systeem: eten per kilo. Eten van een buffet, wat wordt gewogen en dat betaal je dan ook..
Kwamen om 17u aan in Cuiaba en aldaar 2 Tsjechen ontmoet en met hen een pousada (soort hostel) opgezocht...

Wordt vervolgd MORGEN!! (heb er echt ff geen zin meer in, strand wacht niet he... ;) )